عباس دارایی/ در جریان سفر اخیر رئیس جمهور به استان اصفهان بیش از ۸ هزار میلیارد تومان اعتبار برای حوزه آب استان اصفهان  تصویب شد . محرابیان وزیر اصفهانی نیرو گفته است : ” در حوزه آب بیش از ۸ هزار میلیارد تومان اعتبار مصوب داریم که معادل یک سوم اعتبارات کل سفر است و شامل آبرسانی شهری، روستایی، فاضلاب استان اصفهان و… می‌شود.”

این حجم اعتبار مصوب در سفر رئیس جمهور به اصفهان نشان می دهد تا چه میزان این استانِ برخوردار و توسعه یافته در کانونِ توجه دولت قرار دارد ، در عین حال اما نگاهی به وضعیت استان لرستان که از استان های پرآب کشور به شمار می رود و آب آن نه برای توسعه کشاورزی ، صنعت و سد سازی بلکه برای استان های برخوردار در قالب طرح های انتقال آب است و حتی سهمش از تخصصیص آب نیز در پایین ترین سطح قرار دارد ، نشان دهنده این است که لرستان نه در کانون توجه است ، نه فریادرسی برای پیگیری مشکلاتش در همه حوزه ها به ویژه آب دارد و نه متناسب با داشته ها و سرمایه های بالقوه اش جدی گرفته می شود.!!

استان لرستان سومین حوضه آبریز ایران و دارای غنی‌ترین شبکه آبهای کشور است که با احداث سد و بهره‌گیری از این ظرفیت، این استان می‌تواند رونق و تحول چشمگیری پیدا کند اما متاسفانه سالانه ۱۲ میلیارد متر مکعب روان آب از آن خارج می‌شود و در نبود زیرساخت‌های کافی، علاوه بر بی‌بهره ماندن صنعت و کشاورزی لرستان از این آب، همواره شاهد خسارات‌ سیلاب‌های سهمگینی هستیم که در نبود سد و زیرساخت، در زمستان استان را بحران هایی نظیر سیل و در فصول گرما با بحران بی آبی مواجه می سازد .

پروژه‌های حیاتی لرستان در حوزه آب  به دلیل آنچه «کمبود اعتبار» و «عدم تخصیص آب» یاد می شود سالهاست به حال خود رها شده و  متوقف مانده ‌ و یا در بهترین حالت عملیات اجرایی آنها به کندی پیش می‌رود و معدود سدهای به بهره برداری رسیده این استان که نه در شمایل سد که حوضچه هایی هستند که کاربردی ندارند  شبکه آنها عملاً بی‌نتیجه مانده است .

۱۲ میلیارد متر مکعب سالانه به صورت روان آب از استان خارج می شود ، در بهترین حالت اگر همه سدهای لرستان میز  به بهره‌برداری برسند حدود ۴۵۰ میلیون متر مکعب ظرفیت ذخیره‌سازی دارند  اما  در استان خوزستان تنها سد کرخه ۷ میلیارد متر مکعب ذخیره‌سازی دارد که با احتساب آبی بودن تنها ۲۵ درصد اراضی کشاورزی لرستان  نشان می دهد این استان تا چه میزان از حیث بهره مندی از سرمایه های غنی خود در حوزه آب و خاک گرفتار یک بی توجهی آشکار در طول سالهای متمادی شده است .

گفته می شود در استان ۸ سد کمندان، تاج امیر، زیبا محمد، شهید بروجردی، عالی محمود، آبسرده، سد و تونل کاکارضا مخملکوه و سد حوضیان در دست اجرا هستند اما در خوش بینانه ترین حالت با توجه به میانگین پیشرفت فیزیکی آنها نمی توان خوش بین بود دست کم در یک بازه زمانی کوتاه دو سه ساله این پروژه ها به بهره برداری برسند.

طبیعی است در استانی که سطح پیگیری های وزارت خانه ای نمایندگانش معطوف به تغییرات اداری بوده و وزارت خانه ها نیز از این سطح خواسته ها به واسطه متوقع شدن وکلای مردم در مجلس ، رضایت دارند ، باید استان در زمینه های مختلف عقب بماند.

مقایسه بهره مندی استان ها از اعتبارات ویژه و ردیف های ملی نشان از یک تبعیض آشکاری است که استان هایی نظیر لرستان را برای همیشه در ردیف استان های عقب مانده نگه داشته و هر ساله روند توسعه یافتگی استان های سطح یک ایران نیز تشدید می شود.

در چنین وضعیتی خیلی شاید تعجب نداشته باشد که موضوع و مطالبه ای مردمی چون ۰۷ که می توانست از حیث توسعه و گردشگری مرکز استان را با تبدیل زمین این پادگان به یک مرکز تفریحی همچون میدان نقش جهان اصفهان  در زمره شهرها و استان های مقصد گردشگری و به اصطلاح گردش پذیر قرار دهد ، به گونه ای پیش برود که به دستور استاندار این استان مبنی بر  توقف واگذاری زمین های پادگان و مطالبه عمومی مردم در این زمینه ، وقعی گذاشته نمی شود ، مدیران ما توان رفع یک موضوعی در این سطح را به مدد بهره گرفتن از ظرفیت های سطح کلانتر نداشته و نمی توانند حتی در موضوعی به این سادگی که البته پیچیده شده است ، برای لرستان در حوزه گردشگری و توسعه شهری بهره ای ببرند.

اینکه مجمع نمایندگان مجلس در اصفهان در آذرماه ۹۷در اعتراض به نادیده گرفته شدن بودجه برای تأمین آب استان دست به استعفای دسته جمعی با هدف تحت فشار قرار دادن وزارت نیرو و دولت می زنند  اما در لرستان نماینده مرکز استان تمام هم و غم خویش را معطوف به بستن فضای مجازی و طرح صیانتی می کند که افکار عمومی به شدت از آن ناراضی بوده و متعاقب آن او با لحنی توهین آمیز مخالفین صیانت را ” گرگ های مجازی و سگهای قلاده بلند : توصیف می کند و یا در مواجهه با مطالبه افکار عمومی  درخصوص تملک پادگان ۰۷ به نفع مردم ، به جای همراهی با افکار عمومی و رساندن صدای مطالبه گران در یک گروه واتساپی محلی می نویسد : ” هیجانات زودگذر برخاسته از فضای مجازی بخصوص اگر  به مدیران استان هم سرایت کند برای رشد استان سهم مهلک است ، این تکه از شهر را با توهمات به جای معتادان تبدیل نکنیم !!” ناشی از یک تفاوت سطح است که متاسفانه با آن دست به گریبان هستیم .

طبیعتآ این تفاوت سطح می تواند به انتخاب های خوب و بد منتج شود ، می تواند در اصفهان از صفه یک جلوه گاه طبیعی برای جذب گردشگر و طبیعت گر بسازد اما در لرستان آثار تاریخی و اماکن طبیعی اش فاقد زیرساخت های مورد نیاز برای جذب گردشگر هستند .

در استانی که عمده جاده ها و محورهای ارتباطی اش ناایمن و سالانه حجم زیادی از شهروندانش به علت تصادفات جاده ای جان خود را از دست می دهند ، زیرساخت ورزشی استاندارد به تناسب سرمایه هایش در ورزش ندارد ، شوراهای شهرش کانون تنش و حاشیه اند ، مدیرانش نبودشان مفیدتر از بودنشان است ، نمایندگانش دیدگاه سططح کلان و ملی ندارند ، شهردارانش مولود طایفه گرایی و انتخابات هایش کانون تعارضات قومی و طایفه ای و تنش های محلی است ، در زمستان گرفتار سیل و در تابستان با بی آبی سروپنجه نرم می کنند ، عمر پروژه ه های نیمه تمامش ده تا بیست سال است ، میانگین سن ابتلای مردمش به بیماری های قلبی و عروقی زیر ۳۰ سال است ، بیکاری در آن در رقم واقعی اش دو ر قمی است ، صدرنشین استان های مفلوک کشور است ، مهاجرفرست ترین استان کشور می شود و … نباید انتظار داشت در کانون توجه قرار گیرد ، این محرومیت خود خواسته بوده و این عقب ماندگی به مثابه یک ارثیه پدری است که گذشتگان برای ما بر جای گذاشته و ما نیز دست نخورده و شاید شدید تر برای آیندگان به یادگار خواهیم گذاشت .

این مطلب در شماره اخیر میرملاس نو منتشر شده است