اختصاصی میرملاس‌نو- عباس دارایی/  سید ابراهیم رئیسی رئیس‌جمهور منتخب کمتر از یک ماه دیگر به‌عنوان هشتمین رئیس‌جمهور اسلامی ایران به طور رسمی کار خود را آغاز خواهد کرد. رئیسی اما پیش از آغاز بکار رسمی ابتدا باید حکمش توسط مقام معظم رهبری تنفیذ و سپس با حضور در مجلس شورای اسلامی بعنوان رئیس‌جمهور مراسم تحلیف خود را برگزار کند.

تحلیف رئیس‌جمهور ایران پس از مراسم تنفیذ حکم او از سوی رهبر معظم انقلاب با حضور رئیس دیوان عالی کشور، اعضای شورای نگهبان قانون اساسی و رئیس قوه قضائیه انجام می‌گردد. این مراسم دو روز پس از مراسم تنفیذ در روز پنج‌شنبه ۱۴ مرداد در مجلس شورای اسلامی برگزار می‌شود و پس از آن رئیسی بعنوان رئیس‌جمهور رسمآ فعالیت خود را آغاز خواهد کرد.

رئیس‌جمهور جدید ظرف دو هفته زمان دارد وزرای پیشنهادی خود را به عنوان کابینه پیشنهادی دولت سیزدهم جهت اخذ رای اعتماد به مجلس معرفی کند که البته این احتمال می‌رود که رئیسی یا همزمان با مراسم تحلیف و یا روزهای پس از آن اقدام به معرفی وزرای پیشنهادی کند.

سید ابراهیم رئیسی رئیس‌جمهور منتخب در حرکتی که در ادوار گذشته سابقه نداشته است سامانه‌ای را برای مشارکت مردم در معرفی اعضا و مدیران دولت سیزدهم معرفی کرده است.

در این سامانه که با عنوان «یاران رئیسی» راه‌اندازی شده از همه نخبگان، فرهیختگان، گروه‌ها، احزاب، تشکل‌ها و آحاد مردم دعوت شده تا چنانچه فردی را در تراز دولت مردمی می‌شناسند نسبت به معرفی وی اقدام کنند.

اینکه این سامانه تا چه اندازه در عالم واقع سید ابراهیم رئیسی را بعنوان رئیس‌جمهور منتخب در معرفی وزرای پیشنهادش‌اش یاری می‌دهد به دلیل نامشخص بودن سازوکار تجمیع نظرات عامه مردم و عزم دولت منتخب در پای‌بندی به نظرات ارسالی قابل ارزیابی قطعی نیست، اینکه یک گزینه پیشنهادی آن هم در یک سامانه غیرمعمول چگونه قرار است به تصمیم‌گیران انتخاب کابینه دولت سیزدهم تحمیل شود و یا احیانا نامش بعنوان یک گزینه قابل تامل به لیست گزینه‌ها اضافه شود هم قابل فهم نیست و در این خصوص نیز چندان اطلاع‌رسانی قابل فهمی برای افکار عمومی انجام نشده است و علاوه بر این آیا اگر به فرض فردی پیدا شد که مردم به طور نسبی یا اکثریتی روی او بعنوان گزینه‌ای اقبل اتکا برای تصدی یک وزارت‌خانه نظر داشته و در ذیل دولت رئیسی و رویکرد انقلابی‌گری نو اصولگرایان انقلابی تعریف نشد، چگونه رای مردم در سامانه محلی از اعراب خواهد داشت هم یک موضوع دیگری است که ابهام‌زاست.

غافل از این نکات پر ابهام اما موضوع قابل تامل را باید در نحوه ثبت گزینه‌های پیشنهادی در سامانه یاران رئیسی جستجو کرد به گونه‌ای که در استان لرستان بخش عمده‌ای از نیروهای سیاسی و فعالان اجتماعی و حزبی و همراهان رئیسی خود را نه در قامت پیشنهاد‌دهنده دولت مرد به دولت رئیسی که در شمایل دولتمرد دیده و از این منظر است که هر روز فهرست بلندبالایی از نام افرادی بعنوان گزینه‌های احتمالی لرستانی کابینه دولت سیزدهم مطرح می‌شود که بیش از آنکه مخاطب را به کنجکاوی در خصوص قطعی یا گمانه‌زنی بودن خبر سوق دهد، آن‌ها را “قلقلک” می‌دهد.

از حضور چهار لرستانی در کابینه احتمالی تا حضور فلان فرد در راس فلان وزارت‌خانه و قطعی شدن حضور فلان فرد در دولت آینده و رایزن آن تیم انتقالی دولت با فلان گزینه برای فلان وزارت خانه و غیره همه خبرهایی هستند که در سطح رسانه‌های محلی منتشر می‌شود غافل از اینکه در بین فهرست بلندبالای گزینه‌های پیشنهادی تیم تصمیم‌گیر که غالبا از یک تا چند گزینه پیشنهادی برای یک یا چند وزارت‌خانه مطرح می‌شود نامی از این گزینه‌ها نه دیده شده و نه شنیده می‌شود !

احتمالا این گزینه‌ها صرفا بواسطه رویکرد “همال‌کشی” در محل مایل هستند نام‌شان مطرح شود غافل از اینکه نام آن‌ها اساسا برای دولتی‌های نوظهور سیزدهم محلی از اعراب نخواهد داشت .

قصه سامانه یاران رئیسی اما کمی از طرح نام‌های متنوع لرستانی‌ها در رسانه‌های محلی متفاوت‌تر است، اگر یک گزینه به مدد یک لابی شاید در حد تلفنی نام خود را به فردی در حوالی محل استقرار تیم انتقالی دولت مطرح شود و یا یک واسطه‌ای با لابی با اصحاب رسانه در کشور و یا استان از آن‌ها بخواهد برای تسهیل در معرفی یک گزینه هم‌استانی نامش بعنوان گزینه فلان وزارت‌خانه گمانه‌زنی شود و یا همراهان یک نماینده با فتوشاپ، عکسی را به شکلی ناشیانه در بین فهرست گزینه‌های پیشنهادی یک وزارت‌خانه قرار داده و در محل بر طبل شادانه بکوبند که هورا، ماشالله حاج فلانی گزینه پیشنهادی رئیسی برای وزارت‌خانه فلان است اما قصه ثبت‌نام گزینه‌های مردمی برای تصدی وزرات‌خانه و تشکیل دولت احتمالی متفاوت‌تر و عجیب‌تر است .

در این سامانه هر کس به فراخور اینکه در ساعتی که می‌خواهد نامش بعنوان دولتمرد مطرح شود چه خورده است و با چه کیفیتی از خواب بیدار شده است و یا با خود چه فکر کرده است، خود را “محق و اولی” برای حضور در کابینه می‌داند، ابتدا با ورود به سامانه از طریق ثبت‌نام اطرافیانش اعم از خانم بچه‌ها و برادر و خواهر و خواهرخانم و برادرخانم و پدر همسر و مادر همسر و پدر و مادر و شوهرخواهر و شوهرخاله و خاله و عمه و دایی و خلاصه تیمی از اطرافیان خود را بعنوان گزینه پیشنهادی برای تصدی وزارت خانه‌ای در دولت سید ابراهیم رئیسی اقدام می‌کند و سپس به شکل کاملا محسوس و جهت‌داری این رفتار را به پیرامون تعمیم می‌دهد که برای او در سامانه یاران رئیسی بعنوان یک دولت مرد پیشنهادی کار شود !!

چندان تفاوتی نمی‌کند این فرد چه پیشه‌ای دارد و یا از  چه هویت فکری برخوردار است، با رئیسی بوده و یا نه، اصولگراست یا اصلاح‌طلب، او یک انقلابی است که در آغاز قرن پانزدهم در رفتاری کاملا بی‌سابقه قرار است به یک سرعت یک چشم به هم زدن نامش در فهرست بلندبالای دولت‌مردان پیشنهادی دولت انقلابیون قرار گیرد، توفیری هم ندارد که او چه وزنی داشته باشد و یا تیپ و قیافه‌اش به دولتمردی بخورد یا نخورد، اگر موضوع کارگر افتاد او بعنوان یک انقلابی در فهرست پیشنهادی کابینه به مجلس انقلابی معرفی می‌شود و اگر هم به تجمیع نظر مردم واقعی ننهادند او بعنوان یک انقلابی در استان خود بعنوان یک استاندار، معاون استاندار، مدیرکل، فرماندار، معاون فرماندار، بخشدار، رئیس اداره مطرح می‌شود !!

به قول یکی از دوستان رسانه‌ای این شیوه انتخاب دولتمرد در دولت سیزدهم فعلا  “گال و و راویی” (هیاهویی) را در سطح افکار عمومی ما ایجاد کرده است که اگر برای مردم آبی نداشته باشد قطعا برای برخی دیگر نانی در پی خواهد داشت .

این تکنیک حداقل دو خاصیت خوب دارد: اول اینکه اعتماد به نفس زیادی برای هزاران انقلابی حامی رئیسی در استان‌ها ایجاد می‌کند که در فهرست پیشنهادی دولت نامشان ثبت می‌شود و دوم اینکه چند صباحی به هوای دولتمردی، ردایی پوشیده و دل خود را صیقل می‌دهند